از سال 1304 به بعد یک سری مسابقات در زمینه دو و میدانی در محله‌های مختلف تهران به صورت غیر رسمی آغاز شد. به علت محدودیت امکانات مسابقات تنها در رشته دوهای کوتاه ، پرش طول و پرش ارتفاع انجام می‌شد.
تا اینکه با روانه شدن تعدادی از دانشجویان ایرانی به اروپا در سال‌های 1306 و بعد از آن و بازگشت آنها به وطن، دوومیدانی رفته رفته رونق گرفت.
تبلیغ دوومیدانی از سوی این افراد و گسترش نسبی آن در میان مردم مخصوصا قشر تحصیلکرده باعث شد تا در سال 1311 مسابقات دوومیدانی مدارس با تعدادی مواد مورد نظر در برنامه‌های تحصیلی گنجانیده شود. در همین ایام بود که مردم با مفهوم رشته‌ای تحت عنوان دو صحرانوردی نیز آشنا شده، نسبت به برگزاری مسابقات آن اقدام کردند.
در سال 1312 یک فرد آمریکایی به نام گیبسون به عنوان کارشناس ورزش به استخدام دولت وقت ایران درآمد. او اولین مسابقات رسمی ورزش از جمله دوومیدانی را بین مراکز آموزشی تهران و اصفهان ترتیب داد. از آن تاریخ به بعد ورزش دوومیدانی در بین اکثر مراکز آموزشی کشور متداول شده، گسترش بیشتری یافت.
این روند ادامه داشت و دوومیدانی به عنوان یک رشته ورزشی مادر بتدریج از مراکز آموزشی به سایر نهادهای دولتی و مردمی گسترش یافت و طرفدارانی پیدا کرد.
سالها مسابقات دوومیدانی به صورت غیررسمی و بدون داشتن متولی برگزارشدتا اینکه در سال 1318 خورشیدی اولین دوره مسابقات دوومیدانی ایران رسما پایه گذاری شد. این روند تا به حال به همت مسئولان و عوامل فدراسیون دوومیدانی ادامه دارد.
فدراسیون دوومیدانی ایران در تاریخ 14 بهمن 1325 رسما به عضویت فدراسیون بین المللی دوومیدانی درآمده است. با اینکه ورزشکاران ایرانی برای اولین بار در رشته‌های ورزشی مختلف در سال 1327 در بازی‌های المپیک لندن شرکت کردند، ولی قهرمانان دوومیدانی شانس شرکت در این بازیها را نداشتند.
اما 4 سال بعد، در سال 1331 یعنی بازی‌های المپیک فنلاند ورزشکاران برجسنه دوومیدانی ایران شانس شرکت در مسابقات رسمی را پیدا کردند و از آن سال به بعد همواره برجسته ترین ورزشکاران دوومیدانی ما در بازی‌های آسیایی و المپیک و مسابقات قهرمانی آسیا و جهان شرکت می کنند.
ورزش دو و میدانی در ایران توسط رحمت الله ایزد پناه بنیان‌گذاری شده و این فرد باعث احیای این ورزش در ایران شده است.
